"Οδοιπορικό" σε δυο ξεχωριστά εργαστήρια


Είναι αυτές οι στιγμές που τις λατρεύω. Που τονώνουν το ηθικό μου και γεμίζουν τις μπαταρίες μου. Τίποτα δεν απολαμβάνω περισσότερο στο ΙΕΚ όσο μια βόλτα στα εργαστήρια. Έν ώρα δράσης. Τη στιγμή της πρακτικής εξάσκησης, που οι σπουδαστές δημιουργούν. Προσοχή! Όχι για έλεγχο. Μόνο για να τους θαυμάσω. Για να "γευθώ" λίγο τη χαρά του εργαστηρίου, του καταλύτη της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Αυτή τη χαρά που τόσο πολύ μου έχει λείψει, από τότε που ανέλαβα τη θέση του Διευθυντή. Βλέπεις, είναι κομματάκι δύσκολο μετά από 18 χρόνια μέσα στα εργαστήρια, ξαφνικά να αλλάζεις μετερίζι.
Ναι! μια τέτοια μέρα ήταν η προχθεσινή (Τρίτη 5/12/2017). Στο γραφείο και στην γραμματεία επικρατούσε η απόλυτη ησυχία, οπότε και, αποφάσισα να "ξεστρατίσω", παίρνοντας το δρόμο για τα εργαστήρια.

Πρώτος σταθμός, το μαγειρίο στο Γηροκομείο. Σ' αυτήν την πανέμορφη τοποθεσία στο Κλεισοχώρι όπου όλο το καταπράσινο μεγαλείο της Έδεσσας απλώνεται μπροστά σου. Εκεί, οι νέοι μας Chef του Α' Εξαμήνου, καταπιάνονταν με πίτες και μπουγάτσες, υπό την καθοδήγηση του πολύπειρου Θόδωρου Χ. (ναι, ναι, ο γνωστός "Σεράνο") και του πολυτάλαντου Γιάννη Κ. από τη Νάουσα. Αυτό το τμήμα πραγματικά το λατρεύω. Τα παιδιά είναι απίστευτα ευγενικά, πρόθυμα, ορεξάτα και με πάθος για τη μαγειρική. Παρά τον μεγάλο τους αριθμό (28) και την απειρία τους, καθώς δεν έχουν συμπληρώσει ούτε ένα εξάμηνο κατάρτισης, οι αυτοματισμοί που αναπτύσσουν στο χώρο του εργαστηρίου είναι παρομοιώδεις. Κινούνται συνεχώς, χωρίς ποτέ να μπερδεύονται. Μεταφέρουν, κόβουν, φτιάχνουν, ψήνουν χωρίς ποτέ να φωνάζουν και να γκρινιάζουν. Χωρισμένοι σε ομάδες με συγκεκριμένους ρόλους, απολαμβάνουν κυριολεκτικά κάθε στιγμή δημιουργίας μέσα στο εργαστήρι. Η εικόνα τους είναι εκπληκτική και οι δημιουργίες τους νοστιμότατες. Αφού μου προσφέρανε μια ολόζεστη μπουγάτσα με γεύση μαστίχας Χίου (την οποία και τίμησα δεόντως), πήρα το δρόμο για τον δεύτερο προορισμό. Για να απολαύσω άλλο ένα τμήμα που έχει κλέψει τη συμπάθεια μου. Τους φωτογράφους. Τους βρήκα όλους μαζεμένους, στο εικαστικό εργαστήρι του εκπαιδευτή και προσωπικού μου φίλου Πάρι Χ. Μόλις είχαν ολοκληρώσει τη μελέτη του φωτισμού κατά τη φωτογράφιση και συζητούσαν τις λεπτομέρειες. Όλοι μαζί, σαν μια ομάδα. Αυτό το τμήμα κυριολεκτικά αποτελεί την ιδανική μελέτη περίπτωσης σε θέματα Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Σε θέματα που τονίζουν τη σημασία και τη χρησιμότητα της ομάδας κατά τη διδασκαλία. Στη δυναμική των σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ των συμμετεχόντων και που ανυψώνουν την εκπαίδευση σε άλλο επίπεδο. Ναι, δεν το κρύβω πώς αυτήν την εικόνα θέλω να βλέπω σε όλα τα τμήματα. Τους σπουδαστές να συνεργάζονται και να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Να ανταλάσσουν γνώσεις και εμπειρίες υπό τη διακριτική καθοδήγηση του εκπαιδευτή. Θέλω να καταλάβουν όλοι οι καταρτιζόμενοι πώς το ΙΕΚ, δεν είναι η συνέχεια των σχολικών τους βιωμάτων και ούτε έρχονται σε αυτό γιατί πρέπει. 'Η γιατί τους αναγκάζουν. Θέλω να αγαπάνε αυτό που κάνουν γιατί μόνο τότε θα το χαρούν. Όπως οι φωτογράφοι μας!
Ευχαριστώ λοιπόν όλους τους σπουδαστές για τις πραγματικά όμορφες στιγμές που μου χαρίσανε. Αφιερώνω σε αυτούς και σε όλους τους υπόλοιπους, τα γεμάτα νόημα λόγια του στοχαστή John Dewey, τα οποία δεν πρέπει ποτέ να βγάλουν απ' το μυαλό τους:

"Μόνο ό,τι δέχτηκες με την ψυχή σου, αυτό μόνο μαθαίνεις
και αυτό ενσωματώνεις στη ζωή σου και το χαρακτήρα σου"

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ένας μήνας μετά...

Καλή αρχή